Bazı kadınlar der ya hani; benim pek kız arkadaşım yoktur, bütün arkadaşlarım erkektir. Evet, ben de böyle diyenlerdenim. Gurur duyulacak, ya da ortamlarda sarfedildiğinde kişinin artistlik katsayısını artıracak bir ifade değil bu. Bu ifade derinlemesine bir psikanaliz de gerektirir değil mi, bravo! Lâkin şimdiki konum bu değil. Kim ne yapar bilmem ama, ben erkeklerden sıkıldım.
Taksiye biniyorsun, iki sohbet bi’ muhabbet, adam. Kuaföre gidiyorsun, şöyle olsun böyle olsun, adam. Yemektesin, sipariş vereceksin, adam. Bakkalcı, eczacı, tostçu; hep adam. (Kadın eczacılar da var diyenleri dışarı alıyoruz, tek sıradan.)
Tüm bunlardan bugüne kadar hiç şikayet etmemiş, aksine; ne de hoş dört bir yanım adam demişimdir. Ancak geçenlerde hakikaten sinirlerim bozuldu, fazla geldi adamlar. Adamotu gibi bi' çığlık yükseldi madamlığımdan.
E, yani?
Hangi Mânâda: Boyu boyuma, huyu huyuma uygun bir bayan arkadaş aramıyorum. Çünkü bu ilişkinin yürümeyeceğini çok iyi biliyorum. Yakın zamandaki bazı girişimlerim hayal kırıklıklarıyla sonuçlandı... Ama şundan eminim; suç bende değil ‘bayan’daydı. Fertik çekmeye hazırlanan sıradan bir fert gibi aksini ifade edip, acil çıkış yaptım. Yalnızım.
Deyim ile Mânâlandırma: 40 yıllık Kâni, olur mu Yani?
Duramayan Mânâ: Kadının; kabasını ve korkağını, kibarını ve utanmazını sevmem.
Kayıtlar
